Dzień Bigosu przypada 20 stycznia, co się doskonale składa, ponieważ – oprócz faworków, pączków i tatara – w Wielkopolsce jadamy go przez cały rok, ale szczególnie w karnawale.
W dawnych czasach, gdy mięso było produktem drogim, bigos był wegetariański. Wielkopolski bigos, wpisany na listę produktów tradycyjnych w 2009 roku w kategorii Gotowe dania i potrawy w woj. wielkopolskim, składa się z kapusty (kiszonej lub mieszanej kiszonej i świeżej) oraz kawałków mięsa (wieprzowiny, wołowiny, dziczyzny, drobiu( i wędzonego boczku, kiełbasy, grzybów (najlepiej suszonych, które są bardziej aromatyczne) oraz suszonych śliwek (czasem zastępowanych powidłami śliwkowymi). Charakterystyczne przyprawy to liść laurowy, ziele angielskie, goździki, kminek, czosnek oraz majeranek. Aromatyczny sos, w którym mieszają się te niezwykłe smaki powstaje także dzięki dodaniu przecieru pomidorowego oraz ewentualnie czerwonego wina. Bigos jest znany w całej Polsce, jednak to ten wielkopolski jest tak bogaty w składniki. Każdy bigos zyskuje na aromacie z czasem: lubi być odgrzewany, a nawet mrożony czy wekowany w słoiki. Jak czytamy na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
„(…) nazwa potrawy pochodzi prawdopodobnie od niemieckiego słowa Beiguss, oznaczającego sos. Bigos podawany był na śniadanie, zwłaszcza tym, którzy wyjeżdżali w podróż, a także na wieczorny posiłek.”
Przepis na wielkopolski bigos znajduje się m.in. w książce Marji Leżańskiej „Kucharz wielkopolski” (Poznań 1904) czy „Kucharz polski” (Warszawa 1932). Zachęcamy do skorzystania z kulinarium na stronie internetowej Szlaku Kulinarnego „Smaki Powiatu Poznańskiego”, gdzie znaleźć można tradycyjny przepis na bigos wielkopolski oraz inne karnawałowe frykasy.
